arxipelagos

Λίγα λόγια για την ημέρα :
Ἦταν 22 Φεβρουαρίου καὶ ὥρα ἕκτη ἀπογευματινή. Ἐκ Κισνοβίας ὁρμώμενος καὶ ὑπὸ τὴν Σημαία τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὁ Πρίγκηψ Ἀλέξανδρος 'Υψηλάντης διαβαίνει τὸν Προῦθο.
Ἀπὸ τὸ Γενικὸ Στρατηγεῖο προκηρύσσει:
"(..) Εἶναι καιρὸς νὰ ἀποτινάξωμεν τὸν ἀφόρητον τοῦτον Ζυγόν, νὰ ἐλευθερώσωμεν τὴν Πατρίδα, νὰ κρημνίσωμεν ἀπὸ τὰ νέφη τὴν ἡμισέληνον, νὰ ὑψώσωμεν τὸ σημεῖον δι’ οὗ πάντοτε νικῶμεν! Λέγω τὸν Σταυρόν, καὶ οὕτω νὰ ἐκδικήσωμεν τὴν Πατρίδα, καὶ τὴν Ὀρθόδοξον ἡμῶν Πίστιν ἀπὸ τὴν ἀσεβῆ τῶν ἀσεβῶν Καταφρόνησιν.
Κινηθῆτε, ὦ Φίλοι, καὶ θέλετε ἰδῆ μίαν Κραταιὰν δύναμιν νὰ ὑπερασπισθῇ τὰ δίκαιά μας!
Ἂς καλέσωμεν λοιπὸν ἐκ νέου, ὦ Ἀνδρεῖοι καὶ μεγαλόψυχοι Ἕλληνες, τὴν Ἐλευθερίαν εἰς τὴν κλασσικὴν γῆν τῆς Ἑλλάδος! Ἂς συγκροτήσωμεν μάχην μεταξὺ τοῦ Μαραθῶνος καὶ τῶν Θερμοπυλῶν! Ἂς πολεμήσωμεν εἰς τοὺς τάφους τῶν Πατέρων μας, οἱ ὁποῖοι, διὰ νὰ μᾶς ἀφήσωσιν ἐλευθέρους, ἐπολέμησαν καὶ ἀπέθανον ἐκεῖ!
Εἰς τὰ ὅπλα λοιπὸν, Φίλοι, ἡ Πατρίς Μᾶς Προσκαλεῖ! "
Καὶ Ὑψώνεται ἡ Σημαία τῆς Ἑλληνικῆς Παλιγγενεσίας. Καὶ ὑπὸ τὴν Ἀρχηγία τοῦ μονόχειρος Πρίγκηπος Ἀλεξάνδρου 'Υψηλάντου καὶ τὶς εὐλογίες τοῦ Μητροπολίτου Βενιαμὶν ξεκινάει ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση. Βρισκόμαστε στὸ Ἰάσιο, στὴν Μονὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Τέτοιες ἡμέρες ἦταν, τοῦ 1821.
Ἡ Σημαία ἦταν τρίχρωμος. Λευκή, ἐρυθρὰ καὶ μέλαινα. Στὴν μία ὄψη της ἔφερε τὸν Σταυρό, τὸν Ἅγιο Κωνσταντῖνο, τὴν Ἁγία Ἑλένη καὶ τὸ Θεϊκὸ πρόσταγμα "Ἐν τούτῳ Νίκα". Στὴν ἄλλη ὄψη, τὸν Μυθικὸ Φοίνικα μὲ τὴν ὑπενθύμιση "Ἐκ τῆς κόνεώς μου ἀναγεννῶμαι".
Χιλιάδες Ἑλλήνων συνέρρευσαν πανταχόθεν. Πεντακόσιοι Ἐλληνόπαιδες ἐκ τῶν ἐπισημοτέρων οἰκογενειῶν ἄφησαν τὶς σπουδὲς τοὺς στὴν Εὐρώπη καί, συγκρότησαν τὸν Ἱερὸ Λόχο. Πῆραν τὰ ὅπλα γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδος. Ἔφερον δὲ στολὴ μέλαιναν, ὡς σημεῖο πένθους γιὰ τὴν δουλεία τῆς Πατρίδος. Τὴν ἔνδοξη στολὴ τοῦ Ἱερολοχίτη. Χιτώνιο μακρύ, περισκελίδα καὶ ψηλὸ χωρὶς γεῖσο κάλυμμα κεφαλῆς. Κάλυμμα με λευκὸ λοφίο στὴν κορυφὴ καὶ ψηλά, τρίχρωμο ἐθνόσημο μὲ κόκκινο, λευκὸ καὶ κυανοῦν χρῶμα. Μετωπικὰ στὴν βάση νεκροκεφαλὴ μὲ δύο ὀστᾶ χιαστὶ ἀπὸ λευκὸ μέταλλο, σημαίνοντα Ἐλευθερία ἢ Θάνατος.
Ὑπὸ τὴν Σημαία τοῦ Ἑλληνισμοῦ, μὲ τὶς ἀισιώτερες δοξασίες τοῦ ἀναγεννωμένου Φοίνικος, ἐκτυλίχθησαν οἱ ἔνδοξες ἀλλὰ καὶ τραγικὲς στιγμὲς τοῦ φρικώδους δράματος στὸ Δραγατσάνι τῆς Ρουμανίας. Ὑπὸ αὐτὴ τὴν Σημαία, καρφωμένη στὸ κωδωνοστάσιο τοῦ Σέκου, ηὗρε τὸν ἐνδοξώτερο θάνατο ὁ Γεωργάκης Ὀλύμπιος. ο Ἀλέξανδρος 'Υψηλάντης, ἐπεξηγῶντας τὰ χρώματα τοῦ συμβόλου τῆς Ἑλληνικῆς Ἐλευθερίας, ἔλεγε:
"Τὸ κόκκινον σημαίνει τὴν Αὐτοκρατορικὴν πορφύραν καὶ τὸ Αὐτεξούσιον τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. Τὸ μεταχειρίζοντο οἱ προπάτορές μας ἐπὶ ἐνδυμάτων πολέμου, θέλοντες νὰ μὴ φαίνωνται αἱ πληγαί, ὁπόθεν ἔρρεε τὸ αἷμα, διὰ νὰ μὴ δειλιῶσιν οἱ συμπολεμισταί.
Τὸ λευκὸν σημαίνει τὴν ἀθωότητα τῆς δικαίας ἡμῶν ἀφορμῆς κατὰ τῆς τυραννίας.
Τὸ μαῦρον σημαίνει τὸν Ὑπὲρ Πατρίδος καὶ Ἐλευθερίας ἡμῶν θάνατον. "
Φίλτατε Ἀναγνώστη. Σημαία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἡ Ἐλευθερία. Ἡ Θεὰ ποὺ ἑνώνει τοὺς ἁπανταχοῦ Ἕλληνες μὲ τὸ Χρέος. Τὸν Ἱερὸ γιὰ τὴν Πατρίδα Ἔρωτα ποὺ γεννᾶ τὴν Λεβεντιά καὶ κάνει τὸν Ἕλληνα νὰ ὀρθώνει τὸ ἀνάστημά του ἀπέναντι στὸν τύραννο. Πατρίδα εἶναι ἡ σπονδὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ αἵματος στὸν βωμὸ Της. Εἶναι ἡ Κοινότητα τοῦ Ὀνόματός Της. Εἶναι ὁ Τ(ρ)όπος ποὺ λαλεῖ τὴν ὡραία Ἑλληνική.
Σύμπας ὁ Ἑλληνισμὸς μάχεται γιὰ τὸν Ὕψιστο Σκοπό. Νὰ περισώσει τὴν Αἰώνια Ἑλλάδα. Τὴν Ἀθανασία ποὺ θεμελιώθηκε στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα καὶ ποὺ ἀντλεῖται ἀπὸ τὴν Γῆ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Τὴν Θράκη καὶ τήν Κωνσταντινούπολη. Ἀπὸ τὴν Χώρα ποὺ γέννησε τοὺς Τιτᾶνες τοῦ Γένους. Τοὺς Ἥρωες καὶ τοὺς Δασκάλους ποὺ ξεπήδησαν ἀπὸ τὴν Ρούμελη, τὴν Πελοπόννησο, τὴν Ἤπειρο, τὸ Σούλι, τὸ Μεσολόγγι καὶ τὴν Κρήτη. Ἀπὸ τὶς Νήσους τοῦ Αἰγαίου, τοῦ Ἰκαρίου καὶ τοῦ Ἰονίου Πελάγους. Ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία, τὴν Ἰωνία, τὴν Καππαδοκία καὶ τὴν Γῆ τοῦ Πόντου. Τὴν Μεγάλη Ἑλλάδα τῆς Σικελίας καὶ τῆς Ἀπουλίας. Τῆς Καλαβρίας, τῆς Καμπανίας καὶ τῆς Λουκανίας. Ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τῆς Κορσικῆς καὶ τῆς Μασσαλίας. Ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τοῦ Δούναβη καὶ τῆς Μαύρης Θάλασσας.
Ἡ Ἑλλὰς ζεῖ. Ζεῖ καὶ ἀναπνέει στὶς Ἔνδοξες Χῶρες τοῦ Ἑλληνικοῦ Κόσμου. Εἶναι οἱ Ρίζες καὶ τὰ κλαδιὰ μας. Οἱ διαχρονικὰ συγκοινωνοῦσες δεξαμενὲς τῆς Σκέψης, τῶν Γραμμάτων, τῶν Τεχνῶν καὶ τῶν Ἐπιστημῶν. Αὐτὴ εἶναι ἡ Ταυτότητα καὶ ἡ Κληρονομιὰ μας. Ἡ Μνήμη. Ἡ Ζωντανὴ Μνήμη.
Ἡ Ἀρχέγονη καὶ Δίκαια Μάχη τοῦ Ἑλληνισμοῦ κατὰ τῆς Βαρβαρότητος συνεχίζεται.
Ποία Ἑλληνικὴ Ψυχὴ θέλει ἀδιαφορήσῃ εἰς τὴν Πρόσκλησιν τῆς Πατρίδος;

Μία πρόσκληση από τον Δήμο Καλυμνίων για την παρουσία μας στην εκδήλωση μνήμης για τους πεσόντες ήρωες των Ιμίων στην Κάλυμνο, μας έδωσε την ευκαιρία για ένα σύντομο ταξίδι στο όμορφο νησί των Σφουγγαράδων.
Όπως ήταν φυσικό έγιναν συναντήσεις και επαφές με κάποιους φίλους αλλά και με τον Πρόεδρο του Αναγνωστηρίου "Αι Μούσαι" κ. Π. Γιαμαίο, τον Έπαρχο κ. Μανώλη Μουσελή και τον Δήμαρχο κ, Δημήτρη Διακομιχάλη, συζητήθηκαν ιδέες και σχέδια για δράσεις που δρομολογήθηκαν ή θα δρομολογηθούν.
Την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου, αμέσως μετά το μνημόσυνο για τους πεσόντες ήρωες των Ιμίων Χριστόδουλο Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκο και Έκτορα Γιαλοψό , που τελέσθηκε στον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου, ακολούθησε τρισάγιο στο μνημείο που κυριαρχεί στην κεντρική πλατεία της Πόθιας και κατά το έθιμο καφές και κεράσματα στην αίθουσα μνημοσύνων του ναού.